تاریخچه

1398/3/29 0:0

سلامت، ایمنی و محیط زیست (س. ا. م) یک رویکرد کسب موفقیت پایدار در دنیای معاصر است و به مفهوم دستیابی به سود بیشتر و پایدار، ازطریق توجه به ایمنی انسان، محیط کار بهداشتی و احترام به محیط زیست است و  شاخه ای از علوم پزشکی است که به شناخت و بررسی محیط کار و بیماریهای ناشی از مواجهه با عوامل فیزیکی،شیمیایی، روان‌شناختی و بیولوژیک این محیط و در نهایت کنترل و درمان آنها می پردازد طب کار و محیطی نامیده می شود که چند وجهی و بین رشته ای است.

استان بوشهر به دلیل استقرار بزرگترین شرکت­های نفت، گاز، پتروشیمی جهان در منطقه ویژه اقتصادی پارس از یک سو، و از سوی دیگر به دلیل داشتن صنایع بزرگی نظیر نیروگاه اتمی بوشهر، شرکت های کشتی سازی و بنادر و دریایی و هم چنین استقرار صنایع بزرگ و کوچک در معرض ریسکهای مختلف ایمنی، سلامت و زیست محیطی قرار گرفته و به همین جهت پتانسیل بالایی را در تربیت و جذب نیروی متخصص در رشته HSE را دارا می باشد. این استان به‌علت قرار گرفتن در ساحل استراتژیک خلیج فارس، صادرات و واردات دریایی، صنعت صیادی، وجود ذخایر نفت و گاز پارس جنوبی و شمالی، کشاورزی و نخلداری و وجود نیروگاه هسته‌ای از اهمیّت راهبردی و اقتصادی برخوردار است؛ به گونه‌ای که پایتخت انرژی ایران لقب گرفته‌است. هم اکنون استان بوشهر با توجّه به موقعیت استراتژیک خود و داشتن منابع و صنایع مختلفی نظیر نفت و گاز، به‌ ویژه میدانهای گازی پارس جنوبی در عسلویه و کنگان و پارس شمالی در دیر، بردخون و شهرستان دشتی به عنوان بزرگ‌ترین منبع مستقل گازی در جهان و وجود پالایشگاه عظیم گاز در جم و نیز دارا بودن یکی از مهم‌ترین ترمینال‌های صادرات نفت خام جهان در جزیره خارگ و همچنین اجرای طرح‌های کلان صنعتی از قبیل نیروگاهی (نیروگاه اتمی بوشهر، نیروگاه گازی بوشهر، نیروگاه متمرکز پارس جنوبی، نیروگاه گازی عسلویه، نیروگاه گازی تولید برق کنگان، خارک، سیکل ترکیبی چغادک و سیکل ترکیبی بندر گناوه)، کشتی سازی و مانند این‌ها، انتظار می‌رود در آینده‌ای نزدیک، سیمای خود را به عنوان یکی از مناطق مهم صنعتی و اقتصادی جهان تغییر داده و البته به تبع آن در معرض ریسکهای مختلف بهداشتی، ایمنی و زیست محیطی نیز واقع شده است. مهم ترین بخش صنعتی این استان، منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس می باشد که در حاشیه جنوبی خلیج فارس و  در محدوده ۴۶ هزار هکتاری استان بوشهر قرار گرفته است که مشتمل بر سه منطقه پارس یک (پارس جنوبی) با ۱۴ هزار هکتار که شهرستان عسلویه را در بر می گیرد، پارس دو (کنگان) در محدوده ۱۶ هزار هکتاری شهرستان کنگان را در بر گرفته است و پارس سه (پارس شمالی) شامل ۱۶ هزار هکتار از محدوده ی شهرستانهای دیر، دشتی، تنگستان و بوشهر را در بر می گیرد. منطقه پارس 1 (پارس جنوبی)، با 14 هزار هکتار وسعت شامل 16 فاز فرآوری گاز و 15 مجتمع پتروشیمی و نیز صنایع پایین دستی پتروشیمی، صنایع مختلف مرتبط و صنایع نیمه سنگین است که فازهای 1 تا 10 به بهره برداری رسیده است و فازهای 15، 16، 17، 18، 20 و 21 نیز در این منطقه در حال ساخت می باشد. منطقه پارس 2 (پارس کنگان)، به وسعت 16 هزار هکتار، شامل 8 فاز پالایشگاهی و یک طرح LNG می باشد. ساخت فازهای 11، 12، 13، 14، 19، 22، 23 و 24 و کارخانه ی (IRAN LNG) در این منطقه برنامه ریزی شده است. منطقه پارس ۳ (پارس شمالی) مشتمل بر 16 هزار هکتار مساحت است که به منظور پشتیبانی از طرح توسعه برخی میادین مهم هیدروکربوری اختصاص یافته است. میدان های گازی پارس شمالی، گلشن، فردوسی و  فرزاد A و B در این حوزه عملیاتی قرار دارند. از مجموع 24 فاز پالایشگاهی (معادل 28 فاز) در منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس در حال حاضر 12 فاز پالایشگاهی ( 1 تا 15و 16) درحال بهره برداری می باشد. در کنار فازهای عظیم پالایشگاهی ،احداث صنایع پتروشیمی در 1400 هکتار زمین در نظر گرفته شده تا در دو فاز با فراوری محصولات اولیه ی فاز ها، ارزش افزوده ی بیشتری نصیب کشور شود. به همین منظور ساخت 25 مجتمع عظیم پتروشیمی به همراه تاسیسات جانبی مورد نیاز در دستور کار شرکت ملی  صنایع پتروشیمی ایران قرار دارد . علاوه بر این دو طرح فراگیر پالایشی سیراف (احداث ٨ پالایشگاه میعانات گازی در منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس با ظرفیت ٤٨٠ هزار بشکه میعانات گاز) و طرح های توسعه لایه های نفتی پارس جنوبی (فاز نخست این طرح که برای تولید روزانه 35 هزار بشکه نفت برنامه ریزی شده است، 213میلیون دلار سرمایه گذاری شده است و در فاز دوم این طرح، پس از بررسی رفتار میدان در صورت توجیه اقتصادی آن ، برای تولید 54 هزار بشکه در روز اجرا خواهد شد) از جمله طرحهای توسعه ای می باشند که به منظور گسترش طرحهای موجود، برای سالهای آتی در نظر گرفته شده اند.  

علاوه بر این، استان بوشهر با داشتن ۹ شهرستان، ۷ ناحیه صنعتی (بنک، بنه گز، بویرات، چغادک، دشتی، گزبلند، لمبدان)، ۱۲ شهرک صنعتی (اهرم، برازجان، بندر ريگ، بوشهر ۱، بوشهر ۲، خورموج، دریایی بوشهر، دلوار، دير، ديلم، بوشهر، کنگان، گناوه) ، ۹۳۵ شرکت و ۱۱۲۳ محصول متنوع تولیدی صنعتی یکی از بزرگترین قطب های صنعتی شناخته می شود. با توجه به وجود بزرگترین تاسیسات نفت، گاز و پتروشیمی جهان و نیروگاه اتمی و بعد بین‌المللی پیامدهای آن و همچنین شرکت های کشتی سازی و بنادر و دریایی در کنار دیگر موارد شغلی مشابه به دیگر مناطق کشور در استان بوشهر و نیز وظیفه ذاتی دانشگاه علوم پزشکی بوشهر به عنوان تنها نماینده وزارت بهداشت در جهت تربيت نيروي انساني متخصص، آموزش مداوم، پژوهش، مشاوره و توسعه دانش سلامت جامعه نگر و نيز  فرهنگ‌سازي در محيط كار و زندگي به منظور صيانت نيروي انساني، منابع مادي و معنوي كشور در راستاي تحقق هرچه بهتر بند 12 اصل 3 و بند 1 اصل 43 قانون اساسي جمهوري اسلامي ايران و ماده 85 و نيز تبصره 1 ماده 96 قانون كار و همچنين دستيابي به اهداف متعالي سند چشم‌انداز 1404 و نقشه جامع علمي سلامت كشور، وجود دانشکده دانشکده سلامت ،ایمنی، محیط زیست و طب محیطی (HSEEM) در دانشگاه علوم پزشکی بوشهر ضروری به نظر می رسید.

با توجه به مطالب فوق و به استناد راي صادره در دويست و هفتادمين جلسه شوراي گسترش دانشگاههاي علوم پزشكي، مورخ ۰۹/۱۰/۱۳۹۷ با تاسيس دانشكده سلامت، ايمني، محيط زيست و طب محيطي در دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی و درمانی بوشهر  موافقت بعمل آمد. هم چنین به استناد راي صادره در دويست و هفتادو نهمین جلسه شوراي گسترش دانشگاههاي علوم پزشكي، و با توجه به نامه شماره 500/4604/د مورخ 1399/09/26، با پذیرش اولین دوره دانشجویان تحصیلات تکمیلی در مقطع کارشناسی ارشد رشته مدیریت سلامت، ايمني و محيط زيست در دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی و درمانی بوشهر  موافقت بعمل آمد. در حال حاضر، اخذ مجوز رشته مهندسی بهداشت و ایمنی کار در مقطع کارشناسی نیز در دستور کار این دانشکده قرار دارد و انتظار می رود اولین گروه دانشجویان این دانشکده، در مهرماه 1401 مشغول به تحصیل شوند.

اين دانشکده سعي دارد در قالب سياست‌ها و ماموريت‌ دانشگاه علوم پزشكي بوشهر و وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشكي در جهت توسعه محورهاي سلامت، عدالت، امنيت، ايمني، محيط زيست، افزايش توليد، كاهش هزينه‌ها و رشد بهره‌وري كارگاهي، صنعتي، سازماني و ملي با استقرار و رشد “مديريت يك‌پارچه سلامت، ايمني و محيط زيست” در بخش‌هاي مختلف بخصوص صنعت با ايجاد رشته‌هاي كارشناسي، كارشناسي ارشد، دكتري تخصصي- PhD و پژوهش‌هاي ذيربط در زمينه‌هاي بهداشت، ايمني و محيط زيست قدم بردارد.